Στιγμές σαν μικρές ανάσες. Σύντομες λάμψεις σαν από κάποιο όνειρο, που διασχίζουν θριαμβευτικά το ημίφως της μελαγχολίας. Ακόμα και μέσα στη θλίψη που γεννά η ανάμνηση ενός προσώπου ή μιας ιστορίας από το χθες, η ζωή συνεχίζει να πάλλεται.

Αυτές τις στιγμές αποτυπώνει στα 13 μεσαίου μεγέθους έργα του ο Βασίλης Δημητρός.

Στην τέταρτη προσωπική έκθεση του καλλιτέχνη, με τίτλο «Χειμώνας», βλέπουμε πρόσωπα που τολμούν και ονειροπολούν, γιατί ξέρουν ότι και οι άχρωμες στιγμές της καθημερινότητας έχουν τη δική τους αξία. Ταυτιζόμαστε με εικόνες και μορφές που μας θυμίζουν τη ζωή, όπως είναι: αφτιασίδωτη, χωρίς εξωραϊστικές παρεμβάσεις, με τις σκοτεινές μεταπτώσεις της που όμως πάντοτε συνυπάρχουν με εκλάμψεις προσωπικής ανάτασης.

Οι πίνακες του Βασίλη Δημητρού μάς υπενθυμίζουν πόσο μάταιο είναι να πασχίζουμε να φτάσουμε στην εικόνα της ευτυχίας, όπως την πλάσαμε στη φαντασία μας. Πόσο άσκοπη θα ήταν η ομορφιά της άνοιξης, αν δεν υπήρχε ο Χειμώνας.